kadın :'' Bu hayat şartlarında fazla bir şey istemedim.Bencil olmadım, ısrarcı olmadım, onu başkalarının yanında rencide etmedim hiç. istediklerini olabildiğince yapıp, yapmasını istemediklerinden çok istediğim halde kendimi soyutladım. yeri geldi ailemi görmek bile problem oldu. tek istediğim sevildiğimi hissetmekti. aşık değildim belki ama beni seven birisiyle bir ömür geçirebildirdim. kötü bir insan değil, kesinlikle ama benim beklediğim seven bir adamın yapacaklarıydı.Olmadı. Mutlu olamadım, mutlu edemedim onu.''
erkek: '' Ne istediyse yaptım, yapmaya çalıştım. Evinde eksik olmasın diye sabah akşam çalıştım. el kaldırmadım, ana avrat sövmedim hiç. ondan beklediğim sadece mutlu olmasıydı. ama bir türlü hoşnut olmadı.istekleri neydi onu bile anlayamadım. konuşmaz ki böyle şeyleri. oysa ben onunla herşeyden konuşabilmek isterdim. tuttuğunu koparan ama bir bütün olmaktan gocunmayan kadın gibi kadın. Keşke eksik olan neydi anlayabilseydim. mutlu olmadı. biliyorum. bende o yüzden mutlu değildim ya...''
yukadıdaki durumu yaşamış yüzlerce çitfin sonunda karşılaştığı durumdur.
Kadın istemediği şeylerin kendisi hakkında olumlu bir eylem olduğunu sanır- çünkü istemek en doğal hakkıdır, öyle öğretilmiştir.-
Erkek yapmadığı şeylerden dolayı kendisini bulunmaz hint kumaşı sayar. -Eşi dövmek, bağırmak..bunlar yapılabilirdi ama yapmadım, ben iyi bir insanım-
iki tarafında anlamadığı nokta, evlilik aşkla mı aşksız mı yapılmış? farketmez. Beklentiler NE KADAR ÇOKSA BiTMESi O KADAR OLAĞANDIR.
