en yakın iki ilçe arası (eğer metro yoksa) optimum 45 dakka suren yolculuklara alışık olmaktır.
Köprü trafiği eğer halıcıoğlundan başlamıyorsa trafik yok diye nefes almaktır. 2 saatte köprüye varınca boğaza bakıp, ulan bu manzara hıcbır yerde yok dıye keyıflenmektır.
Vapurdan martılara simit atmaktır, hava güzelse adaya ya da modaya gitmektir.
Sultanahmette nakit parayla sultanahmet köfte yemektir.
Her gün bir turistin size yol sorması demektir.
Sarıyer- beşiktaş minibüsü, bostancı-taksim dolmuşu, taksim-bakırköy dolmuşu, kabataş-zeytinburnu tramvayı, metrobüs, vapur gibi bilumum ulaşım araçlarına aşina olmaktır.
Arabası olsa da çantada akbil taşımaktır.
Sütlüceden eyübe sandala binmektir.
Bayramlarda seyranlarda boğazda havai fişek gösterilerini izlemektir.
Kanyonda kahve içmek ortam yapmaktır, metrocityde buz patenidir.
Taksimde tiyatro izlemektir.
Kurban bayramında derelerin kan akmasına alışamamaktır.
Cumartesileri beşiktaştaki anormal trafikten ve kazandaki yoğunluktan beşiktaş maçı olduğunu, kadıköydeyse fenerin ve artık metroda mahşer kalabalığından ve ek seferlerden cimbomun maçı olduğunu anlamaktır.
Hepsinde de eğer maça gitmiyorsa acayip mağdur olmaktır.
istanbullu olmak istanbula aşık olmaktır. istanbulsuz yapamamak, nereye gidilirse istanbulu da içinde götürmektir.
