geçen hafta harbiye muhsin ertuğrul sahnesi'nde izlediğim oyundur. doğrusunu söylemek gerekirse bol miktarda espri içermesi bir bkm havası yarattı bir ara. ve ayrıca seviyesiz seyirci topluluğu da buna müsade etti. jakoben yahu bu dediğinizi duyar gibiyim, yoo yoo hayır dostlarım sadece tiyatro izlerken sahnede yapılan esprilerin üzerine esprileri koyulup uzatılmaz, her jeste ve mimiğe aynı oranda gülersek asıl esprinin tadını kaçırabiliriz.
ayrıca oyunun vermek istediği temel düşünce, ana fikir alt metine çok sıkışmış, allahtan birkaç diyalogla durumu kurtardılar yoksa çoğu seyirci şöyle sorulara böyle cevaplar verecekti;
- ahh ne komikti oyun ya.
+ konusu neydi?
- ee işte bi adam var ee intihar ediyo ee espriler şakalar.
bunun dışında sahne yönetmeni iyi iş çıkarmış tebrik etmek gerekir.
son olarak biri daha televizyona çıkıp tiyatroya seyirci gelmiyor derse onu fişleyeceğim burda ve ona laflar hazırladım. lan bir hafta evvelinden bile zor yer buldum, köşelerden seyretmek zorunda kaldım.
