küçükken dedemlerde kalırdım ve dedem şekerleme uyukusuna dalınca yüzüne nedense gazete örterdi. hiç anlam veremezdim. birgün yüzüne örttüğü gazetenin üstüne resim yapmak istedim ve keçeli kalemle başladım adamların yüzünü boyamaya ta ki, dedemin gazeteyi sinirle kaldırıp suratıma tokat atana kadar, sonrasını yerde yarı baygın feryatlarımı duyanlar anlatsın. bunu yapan benim birtanecik canım dedemdir.
