herşey başladığı gibi bitti
ne yalanlar söyledik
ne bir ihanetin başrolünü oynadık
ne de birbirimizi üzdük günlerce
herşey başladığı gibi
herşey o gizemli , o büyülü , o hayran olduğum şehir de bitti
belki de daha hiç üzmemişken
belki de bana acı vermekten korktuğun için
belki de mutsuzluğumun kahramanı olmamak için
gittin...
bilmedin ki bu tercih beni herşeyden çok üzdü
bilmedin ki bu tercih beni , seni, hayalleri acıttı
bilmedin .. hiç bilmedin
sana söyleyecek zamanım olmadı çünkü
sana söylediklerim yeterli değildi
hep yetmeyini hep yetemeyeni yaşadım ben oysa
birgün geldi artık yaşamaktan bile sıkıldım
üzmedin dedim ya
çok üzdün aslında öyle çok üzdün ki beni
ben olmaktan sen olmaktan geçtim
o kadar kanattın ki içimi
birdaha hiç kimseye bu kadar derin sevgi duyamacağım
belki de istediğin buydu
herşey başladığı gibi bitti
ne gizli işler çevirdik birbirimizin ardından
ne yalancı sevdaları gerçek sanıp birimizi bırakıp gittik
ne de sahte yüzlere gülümsedik
birbirimizi ağlatmak uğruna..
biz senle hep temiz kaldık
öyle temiz kaldık ki hem de
birdaha asla hiçbirşey kirletemicek bizi
ne bir yalan ne bir ihanet ne de sahtelik
çünkü biz hep aynı kalıcaz
hep aynı günde yaşıcaz
hergün aslında aynı güne uyanıp
her gece aynı güne uyucaz
biraz yorgun , biraz eskimiş
biraz bıkkın ..
ama hergün gene heyecanla tutuşcaz elele
aynı yerde kaldık çünkü
birdaha hiç kimse buradan götüremeyecek bizi
ne o tabut, ne o mezar, ne o dualar...
hiçbirşey oradan ayıramayacak bizi
çünkü biz senle bir hayali paylaştık
biz seninle kısa ama ömür boyu yetecek bir mutluluğu paylaştık
o kadar derin izlerle kazındık ki birbirimize bu izler hep kalıcak
ne kadar sene geçerse geçsin
ne kadar insan..
biz orada olacağız...
susucaz ve gökyüzünü izlicez
belki bunalıp biraz da denizi
ama kırmadan, kırılmadan
vazgeçmeden ...
biz aynı saflığı yaşıcaz
benim saçlarım da artan beyazlarla
senin mezarın da açan çiçeklerle...
