gülüslerin sönük olmasiyla baslar önce, icten gelen coskulu bir kahkaha atmayi unutarak. gülmeyecegin seylere gülmekten ölmüs gibi davranarak, sevmedigin insanlara cok mutlu gözükmeye calisarak, mutsuzlugunun sebebi oldugunu düsündügün insanlara zarar vermeye calisarak. ne kadar mutlu oldugunu, mutsuzlugunun sebebi olan kisi olmadan da neler yapabilecegini kanitlama cabalari icinde yer bitirirsin kendini, günler gecer gider böyle yalan gülücüklerle, zamanin nasil gectigini anlamazsin, ama bir yandan da gecmez zaman, cünkü zaman da sahtedir, gercek anlar yasamadigindan. sahte arkadasliklar kurarsin sirf mutsuzlugun o arkadasliklar icinde kaybolsun diye, biraz daha sosyal gözükeyim diye, ama farkinda degilsindir gittikce daha cok batakliga saplandiginin, yalnizca kendini kandirdiginin. seni cok iyi taniyanlarin, aslinda ne kadar mutsuz oldugunu gördüklerini bilmezsin. gündüzleri bir sekilde gecirirsin ama geceleri uykular haram olur. sahte mutluluklarin raf ömrü kisa olur, bittiginde kullanilmaz hale gelirsin, tükenirsin.
