dün izlediğim pedro almodovar filmi.
film klasik bir almodovar filmi olarak ilerliyor. film içinde film vurgusu, filmdeki ilişkilerin tutku paranoyasının önüne geçiyor benim için. zaten klasikliği külliyata selam çakan tarafı tutkular, yaşanmışlıklar, ilişkiler, cinsellik vs... farkı ise, ingmar bergman'ın fanny and alexander, fellini 8,5 veya saplantı'nın göze sokulduğu hatta yönetmenliğin ne kadar özgürlükten beslendiği ve ortaya çıkmış filmi * doğru dürüst tamamlamanın her şeyden önemli olduğu. görmese bile mateo'nun yaptığı şeyin kusursuza uzanması görmek kadar önemli belki de.
kötü bir film demek zor. fakat, usta yönetmenin en iyi işlerinden biri olduğunu söylemekte zor!
10 üzerinden 7!
