dün kaldığımız yerden devam ediyoruz. bugün biraz daha geçmişe gidip birazda iyi şeylerden güzelliklerden bahsetmek istiyorum sizlere 2 gündür iç karartıcı sıkıcı şeylerden bahsettim hep ama hayat sadece bunlardan ibaret değil tabi kide. insanın her günü yada her anı böyle geçmiyor. şuan ki çalıştığım yerden bir önceki iş yerim özel bir yazılım firmasıydı ve bende oraya yine yazılım uzmanı olarak başlamıştım.
tesadüfün böylesi güzeldir ki ilk iş günümde çok sevdiğim ama uzun zamandır görüşmediğim ve bağlantımın koptuğu ilkokul arkadaşımla da tekrar burada görüşmek nasip olmuştu çok mutlu olmuştum uzun yıllar sonra tekrar bir aradaydık. çalışma ortamına gelince ufak bir operasyon alanı vardı ve toplamda 30 kişiydik ama herkes kendi işinde gücünde, çalışma anında ortama derin bir sessizlik hakim oluyordu; yani bir programcı için bulunabilecek en ideal şartların hepsi vardı hele birde çevrenizde kafa dengi anlaşabildiğiniz ve aynı dili konuşabildiğiniz insanlar varsa değmeyin keyfinize tadından yenmiyor. zevkle gidip geliyorsunuz işinize her gün.
işe benimle birlikte toplam 7 kişi başladı. işe başlayan diğer arkadaşlarla da kısa zamanda kaynaştık herkes birbirine yardımcı olmaya başladı birinin yapamadığını diğer yardımcı olup ya yapıyor yada ona yaptırıyordu sonuçta yazdığınız program ortak bir uygulama olduğu için sorun olmuyordu. çözülemeyen bir problemde herkes kafa yoruyor problemin çözümünde herkesin bir payı muhakkak oluyordu. tabi bu durum kısa süre sonra diğer arkadaşlara batmaya başladı sonuçta ortam içinde bir grup çok iyi anlaşıyor ve aralarından su sızmıyorsa birileri mutlaka bu duruma çomak sokmak ister bu hep böyle olmuştur doğa kanunu gibi bir şey.
ufak ufak saldırılar sataşmalar olmuyor değildi yada şikayetler ama herkes birbirinin arkasını kolladığı için hiç bir noktada kolay kolay açık vermiyorduk kısacası kafamız rahattı çünkü biliyorduk ki birimiz bir hata yaparsa mutlaka içimizden biri bunu kapatır. ben bu ortamı şuan ki 28 yıllık yaşamımdaki ne yazık ki bir kez yakalayabildim belki ben çok şansızım bilemiyorum ama okul hayatımdan bu yana hep çevremdekiler böyle kenetlenmeyi başarmış olup bense hep bir araya gelemeyen grup içerisinde kalmış olurdum bu sefer tam tersiydi ama ben kenetlenen grubun bir üyesiydim. bunun tadı, zevki yaşanılan o duygu bence kelimelerle tarif edilecek bir şey değil.
2 gündür size yalanın, dolanın, adam satmanın hatta safhada olduğu bir yerden bahsettim bundan önceki iş yerlerinde de çoğu kez bununla karşılaştım ama bu iş deneyimin çok farklıydı. tabi her güzel şeyin uzun sürmediği gibi buda uzun sürmedi sonunda üst yönetim işi bok edince bende istifayı basıp şuan ki işime geçtim. şuan hala eski ortamı özlüyorum, oradaki arkadaşlarımı özlüyorum belki bir daha öyle bir ortam hiç yakalayacağım bilemiyorum tabi bunu zaman gösterecek ama şuan bir ışık gözükmüyor her yer karanlık.
umarım herkese böyle rahat bir çalışma ortamı ve çalışma arkadaşları nasip olur çünkü o zaman gitmek istemediğiniz o iş yerine keyifle ve isteyerek gidiyorsunuz ama bunlar dediğim gibi kelimelerle anlatılacak şeyler değil ancak yaşayarak tecrübe edebileceğiniz duygulardır.
herkese hayırlı cumalar olsun diliyorum.... pazarın ertesinde görüşmek dileğiyle.
