dört yıl önce çok sevmişsindir söylemişsindir ama olmamıştır bir türlü. sonra biz sevgili olmayacaksak arkadaş hiç olmayalım deyip resti çekip gitmişsindir. bir yıl her gün okulda görürsün fakat konuşmazsın koyar adama. çünkü delikanlılığa bok sürdüremezsin. ayrılık acısı yaşayanları küçümser, dalga geçersin ama içinde fırtınalar kopar. mezun olursun artık yüzünü de göremezsin. zaman geçer unuttuğunu hissedersin. sonra bir gün bir rüya görürsün dünyan allak bullak olur. yine onu düşünürsün sonra tekrardan unutmaya başlarsın. iki yıl böyle geçer ama bir türlü unutamazsın. günün birinde bir mesaj gelir "nasılsın n'apıyorsun?" diye. kalbin yerinden çıkacak gibi olur. ortak arkadaşlarının facebook hesaplarından gizli gizli fotoğraflarına baktığın, unuttuğunda rüyalarına giren insan sana mesaj atmıştır. anlam veremezsin hiçbir şeye. mesajlaşmalar konuşmalara, konuşmalar buluşmalara dönmeye başlar. yine de ihtimal veremezsin bu duruma. çünkü hayaldir senin için o. beraber bir şeyler yapmaya başlarsın yine de "yok dersin gerçek olamaz bu yaşadıklarım". sonra ilk kez elini tuttuğun gün inanırsın ki yıllardır beklediğin insan senindir, sevgilindir. senden mutlusu yoktur artık. kıskanılan insan olursun çevrende. istediğin zaman yanında olabilir, gözlerine bakabilir onu sevdiğini söylebilirsin. fakat istemezsin ki de kimse ona senden daha yakın olsun. kıskançlık başlar. kavgalar başlar. sonra bir gün "benden bu kadar" dersin ve ayrılırsın. gündüzleri iyi geçer arkadaşlar falan kafan dağılır. ama sonra gece kendinle başbaşa kalırsın. işte orada başlar savaş. arkadaşlarının yanındaki lakayt tavırları kendine sergileyemezsin. çünkü iyi bilirsin kendini. eski sevgilini özlüyorsundur. hem de yıllardır sabırla beklediğin sevgilini.
