bir buçuk senedir bunu yapıyorum. etrafta o kadar kız varken ve genciz hala kanımız kaynıyorken bir tek kişiye bağlı kalmak, doğru mu bilmiyorum. kendini o kadar hırpalamak ve paralamak.
her gün onun hayaliyle yaşamak, onu düşlemek.
onu her gördüğünde öylece saf saf bakmak.
ona aslında çok yakınken bir o kadar da uzak olmak.
kız nesli tükenmişçesine yalnız 'o' demek.
zor bunlar ya, çok zor. ara sıra ağlayacağız, ara sıra unutacağız, ara sıra gözlerimizde resmi belirecek, ara sıra onu görüp şapşallaşacağız. ara sıra hayaller kuracağız...
ama sevmek diyoruz ya, bari seviyoruz diyorsak içi boş olmasın. çekelim bunları. herkes gibi olmayalım. sen gerizekalısın olum diyenlere rahatça sanane diyebilelim. o kıza kendi çapımızda da olsa, o hiç bilmese de sevdiğimizi kanıtlayalım.
ama zor ulan zor. şarkılarda olmasa iyice kafayı yer insan. o şarkılarla destek buluyoruz, avunuyoruz. onlarla hayaller kuruyoruz, bazen mutlu bazen hüzünlü oluyoruz... onun belki bir gün senin olacağını düşlüyoruz.
ama mfö'nün şarkısında dediği gibi ' şarkılar seni bana getirmez ki'
