bazı durumlarda yıkım yaratmaması gerekir. eğer 6 sene biri ile beraber olmuşsanız. hala daha evliliğe sıcak bakacak kadar kendinizi birşeylere hazır hissetmiyorsanız. ve kız arkadaşınız. 26 yaşına çıkmış, düzgünm bir türk kızıysa. ( türk kızından kastım yani türk kültürünü almış, o şekilde yaşamış bu coğrafyanın doğrularıyla büyümüş ve bu cografyanın direttiklerini kendine borç bilmiş "evlenmelisin gibi" ) bir başkasıyla ilişkiye başlaması iki taraf içinde en iyisidir. bunca zaman annesi babası tarafından el bebek gül bebek yetiştirilmiş bakmaya kıyılamayan kızlarının gözlerinin önünde 30 yaşına kadar beklemesine gerek yok. sakın ha bana " ama evlılık herşey demek değil ki, kızlarda pekaaalaa erkekler gibi 35 yaşına kadar evlenmeye bilir. önemli olan ekonomik özgürlük" falan tarzı feminist söylemlerle gelmeyin, çünkü sizlerde en az benim kadar iyi biliyorsunuz ki; bir erkek 35 yaşında bile genç ve güzel bir bayanla evlenme şansına sahipken aynı yaşta bir kadının bu tarz bir imkanı çok çok daha azdır.
zaten anlaşılamadığı için ayrılık seçilmiştir ve o çok sevdiğiniz kişinin, başkasıyla ilişkiye başlaması sizi gocundurmamalıdır. aksine çok fazla yavşak tipler gibi arkadaş ayağına " aa bak şu huylarıda çok iyiymiş çocuğun" gibi gevşekliğe de kaçmadan ona yol açılmalıdır. zira kimsenin kimseyi ve onun hayatını mundar etmeye hakkı yoktur.
- imam?
+efendim kuzum
-3 ay oldu tam ve sen beni aramışsın.
+cebimde basılı kalmış telefon.
- üç aydır beni aramıyorsun ve arananlar listesinden nasıl oluyorda yanlışlıkla beni arıyorsun?
+rehberde isminin başıa ".." koyduğumu bilmiyormuş gibi konuşma yavrum ilk senin ismin varya rehberde.
- neyse! bende zaten seninle konuşacaktım. büyük ihtimalle yaza evleniyorum söylemek istediğin bişey varmı?
+ .......
-?
+ mutluluklar ne diyim kuzum. ( biğ anlatsam mı anlatmasam mı da burdan cıkar ama söylecek şeyim sadece bu kadar )
yani bazen acı olasda gerekli olanı yapmalısınız diye düşünüyorum.
