Çok uzun olmamakla birlikte 1 veya 2 aydır sözlüğe takılıyorum ve çoğu entryim 1-2 cümleyi geçmez ama gördüğüm ve okuduğum kadarıyla insanlar burada birazda içlerini döküyorlar belki çoğu atmaca belkide çoğu doğru bilemiyorum ama bende uzun uzadıya bir şeyler paylaşmam gerektiğini düşünüyorum.
Ben bu mesajı çevremdeki siz insanlara yazıyorum arkadaşlar. iyi okuyun ve biraz olsun beni anlayın belki o zaman bu yozlaşmış ikili ilişkilerden kurtulur, birbirinizin arkasından konuşmayı bırakır ve arkadaşlıklarınızın kıymetini bilirsiniz.
Genelde herkes çocukluğundan başlar olayları anlatmaya ama ben sondan başa doğru gitmek istiyorum izninizle, şuanda özel bir hastanenin bilgi işleminde çalışıyorum ve yaklaşık burada 1000 in üzerinde bir personel bulunmakta benim birimimde de toplam 7 kişiyiz.
Büyük yerlerin genel problemi olan dedikodu, birinin arkasından kuyusunu kazma veya onu çıkarları uğruna kullanma burada alabildiğine ileri boyutlarda daha öncede büyük bir yerde çalıştım ve yukarıda saydığım nedenler yüzünden oradan kurtuldum diye şükrederken daha beterinin içinde buldum kendimi. Şuanda kendimi dört duvarın arasında sıkışmış gibi hissediyorum kimseyle iki kelime konuşamadığınız gibi yan yana bile duramıyorsunuz zira saniyesinde adınız çıkıyor; çok şükür evli değilim ki bundan fazla etkilenmiyorum ama en çok koyan insana tanımadığınız insanların değilde tanıdığınız, sizi anladığınızı düşündüğünüz ve arkadaşım diye baktığınız insanların bu lafları çıkarması ve sizin kuyunuzu kazması; hemde bir hiç uğruna sadece laf olsun torba dolsun ben prim yapayım da ona ne olursa olsun aman banane demek için.
Bu nasıl bir zihniyet, bu nasıl bir arkadaşlık, bu nasıl bir insanlık ben anlamıyorum artık aklım almıyor bir yerden sonra zaten düşünmeyi bırakıyorsunuz; çünkü düşün düşün bir yere varamıyorsunuz veya çevrenizdekilerin kişiliğini de değiştiremiyorsunuz. Normal olarak konuştuğunuz bir kız arkadaşınızın olması pek olası görünmüyor böyle yerlerde biriyle havadan sudan sohbet edemiyorsunuz çünkü hemen bana yazıyor moduna giriyor millet. Hakkımda o kadar çok şey yazılmış ki ben bile duyunca hayretlere düşüyorum sonra diyorum kendi kendime ben ne abazan, ne sapık, ne onun bunun çocuğuymuşumda bilmiyor muşum arkadaş!
Amacım sadece güzel bir arkadaş grubu oluşturmak iş çıkışı belki grupça sinema, yemek veya bowling felan yapmak kısacası eğlenmek ve güzel vakit geçirmek hepsi bu ama şunu görüyorum ki insanlarla konuştukça her şey am göt meme olmuş abi. Millet ya sikini düşünüyor ya amını başka bir derdi kalmamış. Hee bide "Facebook" denilen illet bir şey var kafayı ona takmış herkez. Facebook'tan birini silince arkadaşlıkta bitiyormuş. Bu nasıl bir eşleştirme ne salak bir yargı aklım almıyor. Ulan bundan 4-5 yıl öncesine kadar böle bir illet yoktu o zaman neyden silince arkadaşlık bitiyordu Telefon rehberinden mi(!).
Şuanda çalıştığım yerdeki insanlara feci takık durumdayım kendimi tamamen içe kapamış durumdayım mola saatlerinde bile ya tek başıma takılıyorum yada çıkmıyorum bile çalışmaya devam ediyorum. Tabi bu bende panik atak ve deprosyanlara sebep oluyor zira çok kendi içine kapanınca bu sefer gene üzerine geliyorlar çünkü kendi söylediklerine inandıkları için ondan bundan ayrılmış ve acı çekiyor durumuna düşünüyorsunuz. Yani kısacası ne yaparsanız yapın göte giriyor şemsiye açılmıyor.
Konu biraz dağıldı ve karma karışık anlattım kusura bakmayın ama özel olarak tek tek olaylara ileri ki yazılarda giricem şimdilik böyle kısa bir başlangıç yapıyım dedim.
Sabah sabah kafanızı siktim kusura bakmayın herkesten özür diliyorum...
