önce üniversiteyi kazanmak için deli gibi çalışılır psikoloji bozulur başarısız olma korkusu falan derken iyi kötü bi yer kazanılır. bundan sonra rahatlama evresine girilmiş olur 4 sene bildiğin yatılır tabi bu evreyi uzun tutanlar da vardır ki en doğrusu budur, bu evreyi uzatın. üniversiteyi bitireyim de hemen bir işe girerim erkenden atılırım iş hayatına deli gibi kariyer yaparım yanlış bir düşünce ki zaten mezun olunca hiçbir şeyin beklendiği gibi olmadığı insanın suratına tokat gibi çarpıyor maşallah. üniversitede okurken iş bulmanın zor olabileceğini düşünmüyor insan tabi o mülakatlar, o gereksiz kasıntı soru cevaplar, o muhteşem torpil düzeni.. bunları atlatıp da bir işe girerseniz şayet yeni bir aşamaya geçmiş oluyorsunuz. özel sektörü seçtiyseniz suyunuzu çıkaracaklar zira hazırlıklı olun. en başta yeni mezun olduğunuz için her işe koşturacaklar sizi gerekli gereksiz. "ee bu benim görevim miydi şimdi? ben napıyorum burda? görevim ne benim yeaa??" tarzı sorularla uğraşırken bir yandan da sizden daha tecrübeli olanların üzerinizdeki ego tatminine katlanmak ve patronunuzun empatiden yoksun bir şekilde size yüklediği görevleri yerine getirmek zorunda kalacaksınız. he bunları başarı ile atlatırsanız şayet siz de artık yeni gelen elemana iş yükleyebilir, ben çok yaptım zamanında şimdi o sürünsün tavırları ile kendisini güzelce ezebilir ve bu düzenin bir parçası olabilirsiniz. ayrıca hiçbir zaman emeğinizin karşılığını alamaz ve komik ücretlere 2-3 kişinin yapacağı işi tek başınıza yaparken üniversite okumanın iş hayatındaki anlamını ve kazandırdıklarını sorgularsınız. böyle gider.
