çocukluk yıllarında "kazanan tarafı tutmak"la başlar herşey.bakarsınız bütün maçlarda ya beşiktaş kazanır ya fenerbahçe ya galatasaray.ulan dersiniz yenilen takım tutulur mu hiç? mahallede tefe koyarlar, dalga geçerler! sonra bir aile büyüğü çıkar, "sen falanca takımı *** tutacaksın" der, "yoksa kulaklarından tavana asarım".
oysa memleketinin takımı gün be gün kötüye gitmektedir.Ligden düşer, gol üstüne gol yer, maç kaybeder.senin desteğine ihtiyacı vardır.memleketinin takımını destekleyenler tribünden avaz avaz ortalar yaparken, yense de yenilse de beraberken, sensiz bir kişi eksiktirler...
sonra büyürsün.için içine sığmaz, o takımı memleketinden daha çok sevmediğini anlarsın.mahallede tefe de koysalar, kulaklarından tavana da assalar bundan sonra memleketin için varsındır.
kolkola maçlara gidersin, ağlarsın yenilince ama başın öne eğilmez! küfür etmezsin mesela gol kaçırınca, daha da çok bağırırsın "gol,gol,gol" diye.ligden düşersin ama sevdandan geçmezsin, sen o renklere aşıksın çünkü, lige değil ki...
