huxley bu eserinde: bilimsel ve teknolojik denetimin zirveye çıktığı, insanların bütün güzel ve erdemli duyularının, daha anne karnından başlayarak köreltildiği bir toplum hayal etmektedir.
bunun da, kitabın satır aralarında vermek istediği sosyolojik mesajlar ışığında günümüz realitelerine; etik kavramını bir yere bırakarak irdelediğimizde haklı gerekçeler olarak yansıdığını gözlemleyebiliriz.
duyusal algıların köreltilmesi, toplumların hidayeti için önemlidir. çünkü bu tür sipiritüel duygulardan arınmış bir kişi; doğma ve hırsla örülü değildir. bir başkasını sevmez ve onu koruma güdüsü çerçevesince başka insanlara zarar vermez. bu bağlamda; ardahan'da motosikleti ile kaza yapıp, parçalara ayrılan genç ilgimizi pek çekmez iken; evimizde parmağına iğne batıran kızımızın basit acısı bizi kahredebilir.
işte bu türden traijik duyarsızlıkları bertaraf gayesi ile huxley; "ütopik" denen romanında günümüzdeki olabilitelerinden esinlenerek, "olması arzu edilmeyen" kısımları işliyor.
