onun için ölürsün, ağlarsın, herşeyinden fedakarlık edersin..niye?? çünkü kendi çapınca ona aşıksındır. sonra zaman geçer, hiçbişi olmamıştır o insanla aranda. ohoo hayatından kimler gelir kimler geçer..sonra bigün eşyalarını karıştırırken eski günlüğün, ona ait bi sözün, bi şiirini bulursun ve kendi kendine gülümsersin. aşk olamazdı ki zaten bu eğer bi zaman sonra unutup gülebiliyorsan. aşk sanmışın, o kadar kendini paralamışın..aslında hissettiğini sandığın şey aşk değil, çocukça masum bi beğeniymiş.
