bu eşsiz roman (yaşam klavuzu), Yunanlı yazar Nikos Kazancakis´in en güzel eserlerinden biridir. bu romanı yaşam klavuzluğu mertebesine ulaştıran hayatı yaşarken nelerin yapılması gerektiğini değil nelerin yapılmaması gerektiğini aktarıyor olmasıdır. önemli olan eksiklikleri tamamlamak değil fazlalıkları çıkartmaktır der...
Bugün Nikos Kazancakis´in mezar taşında yazılı olanlar, doğrudan Zorba´nın ağzından dökülmüş kader sözcükleri gibidir adeta:
''Hiçbir şey ummuyorum; hiçbir şeyden korkmuyorum; özgürüm...''
hayat dediğimiz ve nasıl yaşanması gerektiğini sürekli sorguladığımız kavram... o öyle bir gize sahip ki onu sorguladığın zaman anlamını yitiriyor, kavramlarını (aşk, erdem, nefret) tanımlamaya kalksan belki de bunlar bir yalandır, ilüzyondur diyorsun. aslında hatayı varolanı sorgulamakla yapıyoruz, sorularını cebimine koyup yaşamayı seçen bir adamdır işte Alexis Zorbas, savaşın gereksizliğine dair cevabını beyninde değil vücudundaki yaralarda taşır, nedir diye sormadığı aşkı ise yüreğinin her atışıyla hissettmektedir zaten...
umarım hepimiz günün birinde bu büyük tiyatronun seyirci ve yorumlayıcıları olmak yerine birer figuranı olmayı öğreniriz...
--spoiler--
Yoo, sen çok fazla düşünüyorsun...
Senin sorunun bu. ancak Zeki insanlar (zeki olduğunu sananlar) ve manavlar, herşeyi tartar.
--spoiler--
