murat menteş bu ayın 15inde sakaryaya geldi. dinlemeye gittim. ama gerçekten dinlemeye gittim; kendisinin dediği gibi konuşmacıyı dinlemek yerine görmek için değil. kişiliği hakkında önyargılarım vardı çünkü. kitaplarını okumuştum ama onun haricideki afili filintalar sayfasındaki bazı yazıları beni rahatsız etmişti. neyse dedim gidelim dinleyelim. adapazarı kültür merkezinin konferans salonunu tıklım tıklım. farklı farklı insanlara hitap edebilen biri tabi. konferans harika başladı. on beş-yirmi dakika kendi notlarından, anlatmak istediklerinden konuştu; lakin anladığım kadarıyla insanlara paket doğrular vermekten kaçınıyor çünkü bunun aynı zamanda büyük bir vebal olduğunu düşünüyor. vaaz etmeyi sevmiyor yani.
neyse önyargılarıma ve izlenimlerime geleyim. bu adamı kibirli biri olarak düşünüyordum. ve bazı konularda kompleskli, herkese iyi görünmeye çalışan kolpa bir tarafı olduğunu düşünüyordum. (hani yapmaz ama buralarda olursa bu yazıyı okursa hakkını helal etsin) valla çok yanılmışım baya mütevazi ve kaliteli bir adammış. kaliteli müslüman entelektüel. çok zeki ve inanılmaz bir birikime sahip bir adam. ''kız arkadaşınız olacağına bir tabancanız olsun. sessizliği daha iyi sağlarsınız'' sözü mükemmeldi.
abi konferasın kendine ait kısmını kısa tuttu ki bu beni çok üzdü. ondan sonra sizin sorularınız var mı dedi. keşke demeseydi. kendi notlarında devam etseydi konferansa. onun resmiyetten uzak samimi tavırlarını suistimal etti üniversiteli olmanın verdiği aşırı özgüvene sahip gerizekalı gençler. enseye tokat..... durumuna getirdiler olayı. halbuki ne kadar güzel anlatıyordu yoksulluk zihniyetinden kurtulmayı, bir berberin bir düğmecinin, bir terzinin işini ve kendini nasıl yoksulluktan kurtaracağını; nasıl aşk denilen şey ile işini yapabileceğini. böyle olursa hayatımızın kalitesinin yükseleceğini aksi takdirde bir kıronun eline milyonlarda versen de o adamın yine yoksul olduğunu güzel anlatıyordu.
