zaman zaman, özellikle de geceleri insanın üzerine çöken histir. kimisi asgari ücret alıp sabahın köründe gitmek zorunda olduğu işi, kimisi uzayan okulunu, kimisi sevdiği ama kavuşamadığı insanı, kimisi hiçbir sebep yokken içinde olduğu boşluğu; bilgisayarın başında kahve-sigara ikilisiyle geçen hayatını düşünür.
bu öyle bir his ki aslında tarifi yok kanımca. karabasan gibi, kalbinizi eline alıp var gücüyle sıkan bir şey gibi, insana hayatta hiçbir gayesi olmadığını, aslında hiçbir işe yaramadığını hissettirir. kimisine de böyle bir başlık açtırıp böyle bir şey yazdırır. kötü bir histir, hiç uğramasa yeridir.
