1940-45 arasındaki, nbc nin henüz kanca atıp avucuna alamadığı amerika yı 8 yaşındaki allen ın gözünden izlemek iyi bir fikir olabilirdi, ve oldu. kısmen otobiyografik, kısmen de hatırat biçemli filmin yer yer durum komedisine kaçan doğal unsurlarını saymazsak genel itibari ile yad etme ve saygı duruşu, bir de hatırlatma temalarına sahip çıktığı söylenebilir.
yine muhteşem mia farrow ile birlikte, güdülmeye muhtaç ghetto insanının dönemin ikonası radyo kültürü ile renklenen hayatları ve bu prizma içinden hepsinin karakteristik renklerini ayırması, ilk şöhret kavramları, ilk gıpta fişeği ile asıl dejenere toplumun fitilinin atıldığı dönemi resmetmesi ile değerini yakalatıyor.
orson welles ın haşarı başarısının da kısaca öyküye işlendiği, zaman mefhumuna yenik düşmelerin ve sonlu şöhret kavramının kısa sorgulamalara yol açabileceği çatı bölümleri, efsane gerçek ayrımının netleşmediği ilk komünikasyon dönemindeki mitsel zenginlik, national broadcasting company öncüsü fbc ve parlak on air salonlardan fışkıran cazibe merkezi
---olası spoiler ibaresi bitti---
dolaysız ve güzel çizilmiş bir sinema filmi. allen stardust memories harici hala movie yapsa da hatıratı izlenmeye ve dinlenmeye değer.
