biraz belgesel, biraz film havasında olan woody allen işi. bazı kısımlar insanı kassa da genel itibariyle vasat üzeri. yine woody allen, yine kadın erkek ilişkileri, yine aldatma tabi. ancak bu filmde bergman şaheseri scenes from a marriage den yoğun bir şekilde ilham alınmış. zaten woody' de bunu saklamıyor ve her fırsatta bergman' ın en büyük hayranı olduğunu söylüyor.
bunların haricinde en sevdiğim final sahnelerinden birine sahiptir. basit ve orijinal. filmi götüren ise daha çok mia farrow. liv ullmanningmar bergman için ne ise adeta mia farrow da woody için öyle gibi. ah bir de o juliette lewis yok mu. sırf onun için bile izlenir ki bu.
