yapım yılını göz önüne alarak çok bir beklentim olmadan izlediğim fakat beni hayli şaşırtan ve sevindiren film. yakın dönem işlerini tabiri caiz ise 'hafif film' olarak niteleyebileceğimiz woody allen bu yapımda sanki purple rose of cairo veya annie hall/manhattanzamanına göz kırpıyor.
oldukça cesur bir kurgu, parçalı ama kolaj olmayan bir anlatım ve tabi anektodal göndermeler bütünü. her yönetmenin bu senaryonun altından böyle kalkabileceğini sanmıyorum. bu arada filmin kadrosu da oldukça iyi.
bu filmin en büyük özelliği ise wudi beyin adeta günah çıkarması. filmin ortalarından sonra gerçek yaşamı ve eserlerini kıyaslayarak sert bir oto eleştiri yapıyor. bu kısımlarda bütün id, ego, süperego ve alter ego larını sergiliyor. bu anlamda ben biraz otto e mezzo' ya benzettim. tabi bunun yanında film yine klasik woody allen öğelerini bol bol taşıyor ve belirgin bi elitisizm içerisinde olayları ele alıyor.
sonuç olarak oldukça başarılı ve güçlü bir film. woody allen kara mizahla daha ağır konular işleyen filmleri harmanlayıp ortaya güzel bir film çıkarabileceğini tekrar göstermiş.
kısaca yakın dönem woody allen filmlerinin en iyisi. sinefillere şiddetle önerilir.
