üstünden birçok insan geçiyor. Tanımaz gibi yapıyor bazıları ahbaplarını.. Bazı aylaklar insan yüzlerine değil bina cephelerinin büyüleyici güzelliğine bakarken, takılıyor ayakları taşlarına ortasından geçen onu ikiye bölen raylara.. Bugün ayaklarımızı yıkadı. Biraz sitemliydi istanbulun tavanı.. Düşündüm halep pasajında yağmurun şiddetinin biraz geçmesini beklerken. gitsem ispanyaya,afrikaya, meksikaya ve sonra ankaraya geri döneceğim ve turlayacağım tek yer.. Evim yollar ise mezarım bu cadde. Ölüye saygı olsaydı yüzyıllar önce gömülenlerin üstüne basmaz, yerleşim mekanları kurmazdık. Gömün işte beni de buraya. Mezar taşı mühim değil, o eski şanslı istiklale gömülü bedenlerden olmak istiyorum..
