gözünü açtığında karşılaştığın ilk kadın,
küçük oğlunu beklentisizce emziren,
belki de emilen en masum memenin sahibi,
ne kadar büyürsen büyü gözünde hep küçük bir erkek çocuğusun,
hayatın yorduğu en karanlık noktada başını dizine koyup huzura kavuştuğun,
"erkekler ağlamaz" klişesini bir tek onun yanında yıkabildiğin,
yanındayken göz yaşlarını saklamadan akıtabildiğin tek kadın...
diğer 2 kadın hayatındayken -eşin ve kızın- en geride kalıp da o ikisi de çekip gittiğinde senin arkanda hala tüm kasvetiyle tüm cesaretiyle duran kadın!
kızın, meleğin;
nefesin,
ömrün,
sicim...
hayata sicim ipliği gibi bağladığından olsa gerek.
kadınlara bakış açını tamamen değiştiren "minik hatunun"
uğruna ne cihanları yıkıp ne cihanları yeni baştan yaratabileceğin, sana o gücü kudreti sağlayan ve dünyanın en masum bir çift gözüne sahip "küçük hanım"
en savunmasız en güçsüz ve sana en çok ihtiyacı olan "can"...
dünyanın en güçlü erkeğisin gözünde,
ilk aşkısın,
ilk erkeğisin...
ve eşin...
dünyanın en güzel kadını,
dünyanın en güzel kokusuna sahip kadın...
sonsuz dehlizlerinde elinden tutan ay parçası,
hayatına annenden sonra dahil olup da ondan çok daha ötede bir bağla bağlandığın meleğin.
hayat arkadaşın,
koluna taktığında dimdik yürüdüğün gururun...
ve dünyanın en acı duygusunu en güzel biçimde önüne süren kadın, aşk...
işte bir sıralama yap deseler en başı eş çeker, ardından kızın gelir, 3. sırada anne.
en sona kalsa da o bilir ki aslında tahtının hiç sarsılmadığını.
benim 3 meleğim olacak, 2 si şimdiden var.
kızım ve annem...
üçüncü meleğim de tamamlandığında ne zeus tanırım ne eros tanırım ne de kratos tanırım.
aşk da benim (eros)
savaş da benim (zeus)
güç de benim (kratos)
bu 3 meleğim benimle olduğu müddetçe!
