gerçek iyi ve kötünün ortaya çıkacağı, insanların nasılsa cennet var düşüncesiyle kendilerini salmayacakları daha da iyisini yapmak isteyecekleri, isimlerini bırakabilmek amacıyla büyük işler yapmak için daha çok uğraşacakları bir dünya olurdu. çünkü bilirlerdi ki asıl ölüm bedenin değil ismin ölmesidir.
sevdiklerimizi kaybettiğimizde onların aslında ruhlarının olduğunu, ahiret hayatında tekrar görebileceğimiz yalanına inanmak zorunda hissetmezdik kendimizi. gerçekten ağlardık arkalarından. tekrar görememe korkusuyla değil gerçeğiyle...
