küçük kız annesiyle birlikte durdu. yağmur damlacıklarıyla ıslanan gözlüğünü çıkartarak baktığı şey, babasıyla birlikte bisiklette giden bir başka kız çocuğuydu. bisikletteki kız, düşmemek için babasına sıkı sıkı sarılmış ve soğuktan pembeleşen yanaklarını, onun sırtına dayamıştı. adamın ara sıra yana dönerek söylediği sözler, küçük kızı kıkır kıkır güldürüyordu. kaldırımdaki kız, bisikletin arkasından bakarken, annesi durumu fark edip:
-baban günde on dakikasını ayırıp seni okula bırakıyor. hem de mersedesiyle. istersen seni bisikletle götürsün, ha ne dersin? dedi.
küçük kız, buğulanan gözlerini annesinden saklarken:
-çok isterdim, diye karşılık verdi. belki de böylelikle babama sarılırdım.
not: cüneyd suavi'nin "hayatın içinden" kitabından bir hikayedir.
