tesadüfün kafirlerin allah'ı olduğu yönündedir. bir imansızın sıkıştığı zaman "tesadüf" diye sıyrılmaya çalıştığından bahsedilen mitolojik bir hikayeye dayanır. neden/sonuç ilişkisi ve dahi varoluş biçimlerinin formasyon ve niteliklerinin evrilerek değiştiğini iddia eden bir zihniyetin "tesadüf" kelimesi ile yetineceğini zannetmek meseleyi anlamamış olmayı gerektirir.
inanç sahibi herşeyin arkasında bir plan olduğunu iddia eder, bir şeyin "kendi kendine bilinçli bir dış bir müdahale olmadan" var olabileceğine ihtimal vermez; plana uymayan bir şey olsa bu ancak "tesadüf olurdu" diye kurgulayarak -dinsizin de en fazla böyle düşünüyor olabileceğine hükmederek- karşı tarafı güneşli günde güneşi göremeyen kör ateist olarak paketler ve kendi ruhunu kurtarır. oysa aynı şahsa göre doğanın hadiselerini ve işleyiş kanunlarını anlamaya çalışmak yerine kafasında kurguladığı bir kahramana havale etmek "tesadüf"e göre daha gerçekçi sayılabilecek bir tutumdur. (bkz: atalarını inkar eden nankör maymunlar)
