cok sey yazdim ve sildim. ne olursa olsun o bir babadir, özeldir. dünyada neler neler vardir. bugüne kadar sahip cikmistir, bütün küfürlere, tatsizliklara, beddualara, sorumsuzluguna göz yummak gerekir. üzerimizde hakki vardir. seviyor muyum ? hayir, hem de hic. cok öfkeliyim, seytan dürtüyor, hakaret edesim var yasananı düsündükce ama öyle ya da böyle bu babaya nankörlüktür. lakin sunu demeden olmaz, haksiz yere beddua etmesi yok mu! insanlar yaslandikca cocuklasirmis, ama masumlasmazlar.
keske beni sevseydin be baba. oysa ben ömrüm boyunca sen belli etmesen de, kendimi buna inandirmistim. bana öyle olmadigini ispatlayali bugünle birlikte bir hafta dört gün oldu, hic konusmadim. bundan sonra sana baba da demeyecegim. dert olmaz degil mi ? nede olsa sende yavrum, cocugum, kizim demedin hic, en azindan isin düsmediginde. kücük emrah gibi olacak ama, tanimadigim bir amca bana kizim dediginde ona karsi hemen bir sempati beslerdim. ah, cok sükür bugünlere jonathan. annem melek gibi, ama o da mutsuz iste. ahh sınanma dünyası, sıkalım dişimizi bebek.
