üslup harikası bir eser. bazı saftirikler zatı muhteremin üslup oyunları yaptığını bilmeyip ''yok kedi damdan dama atlarken donuyomuş da falan filan'' diye eleşitirirler. halbuki evliya ne sevimli, ne cana yakındır bu eserinde böyle abartılar yaparken. bizimle sohbet eder, kibirlenmez bize. yüzyıllar sonra okuruz bu eseri onunla dost gibi hissederiz kendimizi, işte bu nasıl bir duygudaşlıksa. bugün böyle gezginler yok türkiye'de. murat belge hariç.
