her birinden yenen kazıklar neticesinde insanı "kimseyi allah'ı sevdiğim kadar sevmiyorum" noktasına inatla getiren şahıslara sevgili denir efenim.
olayın dinle alakası yok aslında. ben allah diyeyim, sen enerji de, öbürü iyilik desin, beriki "bir güç" desin.. fark etmez. bu "sevgili" denilen şahıslar insanı bu noktaya getiriyorlar.
şunu anlamıyorum; madem biz onları hayatımızın merkezine koymayıp merkeze en yakın yerde durmasına müsade edebiliyoruz; o zaman bağlılığımız ve sevgimiz neden sorunlara sebep olmakta? şahsen biraz da sevgili tarafının yanlış olduğuna inanıyorum. onları düzeltmek de bu saatten sonra yapılacak iş olmadığına göre, geriye sadece "kimseyi allah'ı sevdiğim kadar sevmiyorum" durumuna gelmek kalıyor bir tek.
e madem bu duruma gelicez, o zaman "aşk" neden var. dimi. yoksa aşk denen nane bu duruma gelebilmek için gereken araçlardan sadece biri mi..
işte bir sevgili insana hayatı boyunca böyle şeyler düşündürür..
