bildiğim ve bu nedenle televizon denen kara kutudan nefret etmeme sebep yaşamdır.
sokağa cıkıyorsun kameralar her yerde. azcık tanınmaya baslayınca sokakta yürürken
" aa bu surdaki cocuk değilmi." "ekran daha şişman gösteriyor" " aaa sokakta geziyor ya bu da bizim gibi insan" gibi yorumlarla karsılasabiliyorsun. malesef rezillik. abartmiyorum çok feci bir durum. bundan yıllar önce anında görüntü show adlı programda dörtlü dönme oyununa katıldım o hafta defalarca " aa sen anında görüntü show a cıkan cocuksun " diye yolumu kesi hal hatır sordular.
e hal boyle olunca ne oldum delisi insanlar havalara giriyor. yok ben daha ünlüyüm vay efendim beni cok seviyorlar diye aralarında polemiğe giriyorlar. ondan sonra al sana saltanat kavgası gibi medya malzemesi.
e bizim insanımızda malesef ülü hastası. birisi güzel bir iş y apmaya görsün. taparcasına fan olurlar. bayılırlar. fanı oldukları sahıs hasta olsun " allahım benim ömrümden al ona ver " diye dua ederler. haydi hayırlısı.
