çarşıda pazarda gezerken bir yerde soluklanma ihtiyacı hissetti murtaza. bir kafeye uğradı bir çay söyledi en demlisinden. çay geldi ve bir sigara yaktı en camel'inden. boş boş yoldan geçenlere bakarken radyoda eskiden duyduğu ama dinlemediği bir şarkı çalmaya başladı. şarkı çok hoşuna gitmişti. birden o günleri hatırlayıverdi.
yoldan geçen insanlara baktı, etraftaki binalara her şey ne çabuk değişmişti. aklına "değişmeyen tek şey değişimdir." diyen zat-ı muhterem geldi. pek hayırla olmasa da onu yad etti. dünyada tek gerçek ölümken insanoğlunun bu çabası neydi acaba. hepimiz bir gün buraları bırakıp gidecekken ne için uğraşıyorduk ki? madem ölümü öldüremiyorum, bu kadar çaba harcamadan hayatımızı sürdüremez miydik? hergün köpek gibi çalışıp 3-5 saat uykuyla yaşamaya mecbur kalmak zorunda mıyız? daha insani yaşamak için çok fazla para mı gerekir? çok fazla soru vardı kafasında. bir çoğunun cevabını düşünmek bile korkutuyordu onu. çok fazla kafa yormaya da gerek yoktu zaten. insanların alıştığı ritmi bozmamak lazımdı, kurulu düzene karşı gelmemek gerekirdi.
çayını içip hesabı ödedi ve karşı yolda yürüyüş yapan insanların peşine takıldı. aklına "insanlar, para kazanmak için sağlıklarını kaybederler, sonra da sağlıklarını kazanmak için paralarını kaybederler." diyen vatandaş geldi. içinden "hay ağzını öpeyim patron." dedi. adam haklıydı. bu insan denen canlıyı anlamak zordu. 3 günlük hayatlarımız kısır döngüler içinde savrulup gidiyordu.
bu kadar kafa patlatmadan sonra murtaza'nın karnı acıktı. ilk gelen dolmuşa binip eve attı kendini. yemekten sonra caddeye çıktı. bakkaldan sigara aldı. yolda mahallenin gençlerini gördü onlarla şakalaştı. sokağa gelince şaziye'nin evden çıktığını gördü, önce gitmek istemesede peşinden gitmeye karar verdi. sokak biraz uzaklaşınca şaziye'ye yaklaştı ve selam verdi. şaziye pek oralı olmadı. murtaza da oralı olmasa hemşeri sayılacaklardı ama murtaza tekrar selam verdi. şaziye, murtazanın artık çok değiştiğini ve onu eskisi gibi sevmediğini söyledi. bir daha onunla görüşmeyeceğini ve onun karşısına bir daha çıkmamasını söyledi. murtaza şok oldu. hiç beklemediği bir anda böyle bir tepki almak çok zoruna gitmişti. ama bir yandan da haklı buldu kızı o söylemese murtaza bitirecekti nede olsa.
bir kaç ay geçmeden şaziye başkasıyla nişanlandı. murtaza çok duygusal bir öküz olmuştu bir anda. buna dayanamayacağını düşünüp başka bir şehre gitmeye karar verdi. ailesiyle konuşup anlaştılar. murtaza amcasının yanına gidecek, orada üniversite hazırlık kursuna kaydolacak ve sınava hazırlanacaktı. murtaza ayrılmadan önce son bir kere şaziye ile konuşmak için fırsat kolladı ama şaziye yüz vermedi. murtaza bavulunu toplayıp amcasının yanına, yeni maceralara yelken açmak için, gitti.
