biletlerimizi alıp, ilerliyoruz. bir görevli biletimizi kontrol ediyor ve hafifçe yırtıyor. yürüyoruz, salona giriyoruz. bir kaç dakika sonra ışıklar kapanıyor, film perdeye yansıyor. biliyoruz sinema salonundayız. bir kaç dakika sonra kendimizi ege'de buluyoruz, sarı sıcakta yanıyoruz; sıcakladıkça mehmet bey'lerin bahçesine gidiyoruz. bir şeyleri bozmaktan korkar gibi sadece izliyoruz konuşmadan, karışmadan.
yaşanmışlıkları samimiyetle, güzellikle anlatmış çağan ırmak. bazen olduğumuz yere karşı kıyıdan bakmayı bazende olduğumuz yerden karşı kıyıya şarap şişesi içinde nağme yazmanın gerektiğini göstermiş. metaforu göstermiş, metaforun anlamlarını, mübaledeyi, darbeyi. uzağın nasıl yakın edileceğini göstermiş.
tüm film ekibinin emeklerine sağlık, filmi izlemenizi tavsiye ederim.
o kokuşmuş; her duyguyu, düşünceyi metalaştırmış hollywood filmlerini gözünü kırpmadan izleyip, türk sinemasına laf edenlere bir spoiler vermek isterim ki;
--spoiler--
ben diyorum çanakkale boğazı, o diyor yandı götümün ağzı.
--spoiler--
