belli ki almanya´da yaşayan türklerin durumu çok doğru bir adresten- merkelin beyanlarından bilgi ediniliyor. bakış açısını değistirecek olursak eğer sorunun kaynağını bulmak belki daha kolay olur.
orada yaşayıp da almanca bilmediklerini eleştirmek doğrudur çünkü büyük bir sorun teşkil ediyor. otuz ve ya daha fazla yıldır almanya´da yaşayan birinci ve ikinci nesil türkler anadolu´dan göç eden insanlardır. onlardan dil öğrenmeleri beklenildi ama yeterli fırsat verildi mi onu sormak lazım. okula gidenler yaşlarınca çok küçük çocuklarla okula gitmek zorunda kaldılar. sıfırdan başladılar her şeye. zar zor almanca öğrendiler ama öğrendikleri onlara acı verdi,
çünkü artık çocukların onlarla nasıl alay ettiğini, ´sarımsak kokulu pis türk´ dediğini anladılar.
annelerinin baş örtüleriyle alay edildiğini duydular.
babalarının çöpçülük mesleğinden utandıran sözleri anlamaya başladılar.´demek ki almanca böyle bir dilmiş´ dediler.
daha fazla anlamak istemediler onların dediklerini. düştüler onlar tarafından kazınan derin kuyuya. halbuki sevinerek gelmişlerdi almanya´ya çünkü mutlu bir gelecek vaad edilmişti onlara. fakat kurdukları hayalin içinde tutunacak dalları koparıldı, çünkü toplumda kabul göremediler. bu durumda en azından alışılmış anadolu hayatına-kültürüne tutundular ailelerinden gördükleri gibi. almancayı yeterince öğrenemedikleri için en düşük aslında sadece zeka sorunları olan çocukların gittikleri okullara yönlendirdi öğretmenleri. böylelikle başarılı bir geleceğin tüm kapıları kapatıldı yüzlerine.
şimdi ellerinde olmadan bu duruma sürüklenenlerin dil sorununda ne kadar payı var? - özellikle (öldürücü) ırkçılığı savunan ve hak ettiklerini düşünen insanlara- sorulur.
ayrıca onca zorluga rağmen ikinci nesilden de almancaya tamamiyle hakim ve başarılı insanlar çıkmıştır elbette ama ne yazık ki bunlar sadece küçük bir kitleyi oluşturmaktadır.
üçüncü ve sonraki nesillerin önlerine koyulan tüm engellere rağmen çoğunun üniversiteye ve yüksek okullara gittiği görülse de yine de yeterince entegre olamamaları eleştiriliyor. çok büyük kültür çatışmasına rağmen yıllarını verdikleri, ekmeğini yedikleri belki de ´memleketim´ demek istedikleri bir ülkede evlerinin, işyerlerinin ırkçılar tarafından ateşe verilmesi ve bunun almanlar tarafından ´ama o almanca bilmiyor´ diyerek kabul görmesi hatta bu durumu hak ettikleri kendi vatandaşları tarafından savunuluyorsa artık sözün bittiği yere geliriz...
