arkadaşlarla bizim evde el clasico'yu izledikten sonra acıkıp katık'tan dürüm söyledik. paketleri alıp içeri gittiğimde bir arkadaş da (esas oğlan) topladığı paraları vermeye gitti. döndüğünde elindeki seyhanlar poşetine bakarak kızgın ve şaşkın şaşkın:
- bu ne aga?
dedi. 2-3 saniye mal mal bakıştıktan sonra verdi veriştirdi:
- yere bırakmış poşeti, seyhanlar poşetine koymuşlar bi de aga! dalga mı geçiyolar lan bunlar bizimle?
poşete baktığımda bir kaç gündür yediğimiz cipslerin boş paketlerini, içtiğimiz içeceklerin boş şişelerini, yırtılmış iddaa kuponlarını, eski gazete ve bültenleri görmemle beraber elimdeki dürümleri havaya kaldırarak asıl senin elindekiler ne alaka gibisinden ben şaşkın şaşkın bakmaya başladım. tam durum çözülecekken cama doğru koşturup:
- durdurun o... çocuğunu! ne lan bunlar t... mı geçiyolar bizimle, arayın hemen!
diye bağırmaya başladı. camın baktığı cephede dış kapı olmadığı için kimseyi göremeden bir hışımla içeri döndü; o hariç herkes durumu anladığından gülmekten karın ağrıları çekiyorduk. bizim seyhanlar poşetine koyduğumuz çöpleri tuttuğunu fark edince de aldığı yere geri koyup mala bağlamış olmanın şaşkınlığını atmaya çalıştı...
not: bu olay esnasında itüsözlük'ten yazar bir arkadaşım da yanımdaydı benzer şeyleri o da kendi sözlüğüne yazmıştır. hikaye çalıntı veya yazar kişiler aynı mı? diye düşünülmesin diye bu notu ekledim.
