okuduğum kitaplardan öğrendiğim kadarıyla hayatlarının merkezine saygıyı oturtmuş insanlar..
üzerinde oturduğu toprağa dahi saygı duyan, kendisine dinlenme imkanı veren bu toprak parçasına teşekkür eden ve kalkarken düzeltmeyi akıl eden bir zihnin, hayatını her anında canlı cansız her nesneye aynı saygıyı gösterdiğini düşünürsek; yaşanılan yerin ne kadar temiz ve bakir kalacağını, bu insanların ne kadar masum ve ruhsal gelişimi ileride insanlar olabileceğin kavrayabiliriz.
keşke bu hayata bakışın en azından birazını hayatımıza egemen kılabilsek..
