rutinle sürüklenen toplum içerisinde, yeniyi merak ederek denerken ve anlam ararken düşülen durum.
çoğu kez ince bir hastalık gibi sessizce yaklaşır boşluk. depresyon had safhada hissedilirken hücrelere dolar ve insanı kendini sürekli sorgulamaya iter. sorgulama acımasızdır ve insan inandıklarını sorguya alarak tepeden tırnağa soru yağmuruna tutar. bu, çöküş evresidir. çöküş evresi, insanın kendine destek vermesiyle ve kararlı olup yeni bir içsel yapı kurmasıyla yerini yeni ve taze heyecanlara bırakabilir. bu, uzun bir süreyi gerektirecektir ve insan sürekli karışan aklını toparlamaya çalışır. aksi yönden, insan toparlanamayabilir ve karışmış aklı gece gibi bir karanlıkla dolup taşar.
her ne olursa olsun, boşluğa karşı verilen savaş, insanın kendiyle yaptığı savaşlardan en tehlikeli ve yorucusudur. onarılamaz yaraları açabilir ya da insanın olgunlaşması adına önemli kararlar almasına sebep olur. insanlık tarihi, kararlı olup inandığı yolu izleyenlerin bu süreçten en az zararla çıktığını yazar.
