tezatlarla dolu hayatta bu akşam başıma gelen olaydır.
soğuk bir cumartesi akşamı işten birazda geç çıktım ve eve giderken telefon acı acı çaldı. sevdicek arıyordu, kağıt havlu ve ekmek isteyen sevdicek bünyesi acele de etmemi istiyordu, panik içindeydim.
efendim sonrasında eve giderken yolu uzatmadan önünde durulabilecek ilk marketin bim olduğu hatırlara geldi ve ani bir manevra ile bim'in her zamanki gibi boş olan otoparkına hızla yanaşıldı. evet otopark her zamanki gibi boştu lakin içerisi daima olduğu gibi kıyamet yeri gibiydi. genç birkadın elindeki mavi alışveriş sepetini berk çay, peripella duo ve ismini dahi hatırlayamadığım bir kaç kraker ile doldurmaya çalışırken bir diğer genç hanım ise casey kek, dağhan sucuk ve dost yoğurdu kapmış kasadaki görevliye az önce yere düşürdüğü bir paket bıldırcın yumurtasını**değiştirip değiştiremeyeceğini soruyordu. 3 tane inşaat işçisi arkadaş ta paket paket helva yüklenmiş konservelerin önünde hangisini alacakları konusunda tartışıyorlardı. olasılıkla yüklü miktarda alacaklardı bu konservelerden ve yine olasılıkla içlerinden bir tanesi sadece bezelye almaya diğeri de onu vazgeçirmeye çalışıyordu. yurdumun en samimi en sıcak insanlarını görüyordum şu anda. ekmeğindeydi hepsi lan, evlerine bir şeyler götürmeye çalışıyorlardı.
yarabbi içim huzurla doluydu, az daha gaza gelsem huzurdan ağlayacaktım. halbuki sadece 2 ekmek bir 4'lü balya da kağıt havlu alıp çıkacaktım oradan. fakat uzun zamandır hissetmediğim huzuru bulmuştum burada. her şey çok samimi ve çok candan geliyordu burada. halkımın arasında usul usul yolumu uzataraktan kasaya doğru yavaşça ilerliyordum. kendi kendime gaza getirdiğim için farkında olmadan vip kahve ve centro gofret'te alıp koymuşum alışveriş sepetine. bir ara dove şampuan baktım filhakkika bulmam kabil olmadı.
ve evet artık kasaya işte o işin tüm büyüsünün kalkacağı vere ulaşmıştım. cüzdanıma baktım 5 tl vardı, hemen kredi kartına davrandım ve worldcard platinum'umu kasiyere uzattım. temassız ödeme kem küm diyene kadar kasiyer şifre gireceğim pos cihazının uzantısını elime tutuşturuverdi.
sevdicek beni elimde bim poşetleri ile kapıda karşıladığında gülümsedi; bim candır dedi. tamamen öyleydi.
