alternative 4 anathema^nın belki de en sessiz albümü, en sessiz ama en fazla şey anlatan.. shroud of false ile giriyor albüm, öncelikle kısa bir ziyafet.. albüme intro olsun, sözler de özet olsun.. bir an^dık, bir anlık bu dinlediğin.. bekle geliyor, umarım anlamazsın..
albümün ikinci parçası anathema^nın belki de yarattığı en güzel şey olan fragile dreams, hemen daha ikinci parçada kademe atlıyor albüm, birçoğunun önüne geçiyor.. fragile dreams aslında boşa harcanan zamanların cevabı, ama yazık değil mi zamana değil sorusu.. tamamen güven odaklı bir parça, içindeki güveni yanlış kartlara açan insanın saflığı, belki istersen biraz gözyaşı ama sonraki adıma düşmemek için uzak durmalısın diyor..
sonraki adım mı.. evet empty geliyor.. az önceki saflığı gözyaşı ile harmanlayan insanın içine düştüğü durum bu, beynen çöküş ardından da yavaş yavaş hayallere kıymak, hayalleri önce kalıba sokup sonra bu da uymadı diye bağırmak.. hiçbiri uymadı, geriye hiçbir şey kalmadı, bomboşum artık ve huzurla gidebilirim diyor..
lost control hakim şimdi albüme.. az öncekinin bir çılgınlık olduğunu anlayanın dinginleştiği, müziğin de aynen eşlik ettiği harika parça.. albüm içerisindeki bağı oluşturan, tüm adımları tutarlı yapan parça, kayboldu kontrol hiçbir şey eskisi gibi olmayacak, düştüm.. düşüyorum ve tekrar düştüm, cidden ellerimden kayıp gitti mi yoksa var mı bu yalnızlığın seçilmiş bir nedeni, ya da nedenler bekliyor mu seçilmeyi.. artık müzik de salar kendisini sona gelirken, kaybolmuşum ama nefes aynı nefes der parça, yaylar yaylar.. galiba bunlar en önemli anlar..
reconnect.. yeniden oluşma parçası, az önce umutsuzluk ve kayboluş ile elini uzatan müziği yakalayan hızlı bir vokal girişi, aslında vokal dirilişi, şimdi parçaladım kendimi.. birleştireceğim birazdan ama dönmeden geriye, bakmadan uzaklara.. bak bir aynaya yüzleş kendim dediğin benimle, daya lan bıçağı bileğine.. dene, dene de göreyim senin de empty anını, olmadı değil mi diyor parça, judgement^a selam çakan tonlarla devrediyor albümü inner silence^a..
inner silence, işte albümün koptuğu, benim anathema insanlarına neden hasta olduğum sorusuna cevabı bulduğum parça.. tamamlandı gibi her şey, şimdi albümün önceki kısmı hiç olmamış gibi, bu parça da hepsinden güçlü, dirilmiş bir adamın ölüme karşı kazandığı boşvermişlik gücü, ve ben tüm bunları anladım şimdi bana ne ifade edeceksin, tüm soruların yanıtı varken bana hangi güzellikle geleceksin, kısacası ben dirildim, sen artık yoksun.. ve böyle bir son da yok, kalp atışları onlar, yavaş yavaş duracaklar, insanoğlu bunları düşünemez.
albüme de adını veren alternative 4 sırası, birinci albüm kapandı, acılar çekildi, ipe gelindi, hesaplar soruldu, çıkarımlar yapıldı ve her şey tamamlandı.. artıları ve eksileri geride kaldı, şimdi de ikinci rüyadayız, yeni albüm başlıyor burada.. gözümü bir açtım ki ne göreyim, her şey gerçek, korkuyorum sakla beni, bu bir anda fazla geldi.. her şeyi bilmek tüm hayatımı kararttı, yalansan yalanı severim diyor, tercih bu ve bize bir şey düşmüyor.. vokal performansı cidden insanlık dışı bu parçada, ses sanki tanrı seviyesine çıkacağı regret^e hazırlık aşamasında.. uzun zamandır dinleniyor albüm, anlaşmaya çalışıyor enstrumanlar aralarında, çığlık gelecek birazdan, hazırlanıyoruz yavaşça..
regret.. ikinci albümün çığlığı, bu pişmanlıktan, içimdeki beni aşan korkudan ve sensizliğin yalnızlığından kaçışım yok, düşünüyorum kendimi çıkaramıyorum hiçbir şeyi.. ağlıyorum sessizce, bazen güç denilen gelir ele, ben, ben miyim bundan sonra, yoksa arkamda uçurum olan bir yabancı mı.. regret kendisini öyle iyi anlatan bir parça ki, konserde bile dinlerken eşlik etmek yerine gözlerini dikiyorsun kalbinin ortasına, eller boşlukta, öyle böyle değil diyorsun, geçiyor yıllar, büyütüyor pişmanlıklar, küçük bir çocuğum.. büyüyorum..
feel.. çözdüm artık bütün ipleri, ne zaman yetecek açıklamaya ne de yarını unutacak aklım var bundan sonra, tertemizim ben hiç olmadığım kadar, her şey artık daha güzel titriyor.. hissediyorum olması gereken ben^i, biraz önce koştu o yollardan geldi, kırık bir kolu var sadece, kalbi yenilemiş kendisini..
destiny.. bütün bunlar kaderdi, yazılanı oynadık, kendi hayatımda başrole seçilemedim, sendin seçilen meleğim ve evet çok kötü bir seçimdin.. der bu parça, hissettin mi, algının tam ortasında..
her seferinde yüzümde bir erkek çocuğu beliriyor bu albümü dinleyince, bunu da son^gülün kırmızısından anlıyorum..
