gerçekten seven insanın anlatmayı başaracağı yollardır. aşığım ben diye kendini parçalamak, zırlamak, psikolojik bir rahatsızlık düzeyinde kıskanmak, rahatsız etmek, burdayım ben burdayım iğrencim ama acayip tutkunum değildir. çünkü bunlar sevmek değildir.
sevmek okşayım derken burnunuza bir güzel dirsek gömülmesidir. sarılayım derken kolunuzun burkulmasıdır. illa şiddet içermesi gerekmiyor elbette* seven kişinin kokunuzu içine çekip "çok şükür" diye belli belirsiz mırıldanmasıdır.
seni seviyorum demeden sevmek, karşınızdaki acı çekiyor ise onun kadar acı çekmek gözyaşı dökmektir. sabahın 6 sında kış günü yollara düşüp işe gitmeden 5 dakikalığına görülmenizdir. başbaşa kalmak için canınızı verecek duruma gelmenizdir. kütüphanede atılma pahasına sandalyenin üzerinde neredeyse sevişmenizdir. annesini anneniz kadar sevmektir. babasının size içtenlikle kızım demesidir. kardeşinizi emanet ederken aslında "seni seviyorum ben" demenizdir. o seviyor diye bulunulan her fırsatta ona zeytinyağında biberli domates yapmanızdır. bakımsızlıktan geberirken "çok güzelsin" denmesidir size. tırnağına batan bir iğnenin sizin yüreğinize batmasıdır. henüz tanıştığı tonla insanın arasında sizin için "benim nefes alma sebebim" demesidir.
seni seviyorum demenin en güzel yolu her ne olursa olsun elinden tutup gözlerine gülmektir. hayatta diğer yarısını bulabilmiş insanların başaracağı yollardır. başaramayanların vay haline...
