Bugün oradaydım 09:00dan 16:00 a kadar. Sonra sınava girmek için mecburi dönüş yaptım okula. Kalabalıktık, ateşliydik. içerideki konuşmalar o kadar önemliyken, döndüğümde hala sözlükte real madrid barcelona kadar dikkat çekmediğini görünce şşırdım, utandım.
Dünyanın en çok okunan kitabı olan manifesto bir gün sizin evinize yapılan baskında bulunulursa, siz de anlarsınız belki.
Ya da belki aynı polis, bir gün size, kızkardeşinize, annenize tacizde bulunursa o zaman keşke biraz ilgi duysaydım dersiniz.
Haklı bir eylemde, üstünüze acımasızca gelen imamın ordusunun karşısında ben ne yaptım diye düşünedebilirsiniz.
Belki de çocuğunuzun ufku açılır da parasız eğitim isterse ve içeri alınırsa, siz de lanet edersiniz.
Hatta belki bir gün, sadece muhalifsiniz diye işkencelere maruz kalırsınız.
işte o gün var ya o gün. O gün biz yanında olamayacağız. Sen bize gelmedin diye değil. Biz sana gelemiyoruz diye. Hepimiz F tipinde, dünyanın en büyük hapishanesi konforunda yaşayacağız çünkü.
Taraf olmazsan kurtulmazsın, aksine onları haklı çıkarırsın. Peki zorbaların yanında olmak ne zamandan beri şeref oldu bu ülkede ki, biz terorist ilan edildik.
