cezmi ersöz'ün çok güzel bir şekilde betimlediği durumdur;
''büyümek'' denir adına.. benliğini içeri çekersin. saklarsın yaralı kalbini, gözyaşını içine akıtırsın.. perde üstüne perde çekersin kimsesiz odanın penceresine.. perde üstüne perde çekersin çocuksu düşlerine, aykırılığına, içinden konuşmalarına.. büyümek dedikleri aslında, bu korkunç boşlukta hep üşümektir...
