yaralısın, uçaktan düşmüşsün ama ölmemişsin. gecenin karanlığında bir hastahanenin acil servisine götürülüyorsun. bilincin açık. doktor seni getiren ambulanstaki hemşireye soruyor nesi var diye. terbiyesiz adam uçaktan düşmüş ama ölmemiş diyor hemşire. tamam götürün içeri kimse ilgilenmesin diyor doktor. neden diye soruyorsun beni iyileştirmeyecek misiniz? bir de neden diye mi soruyorsunuz ukala genç adam? siz bu hastahanede hergün kaç kişinin ne kadar boktan sebeplerden öldüğünü bilmiyor musunuz? soba zehirlenmesi, trafik kazası, maden ocakları. bu insanlar böyle traş sebeplerden ölüme eyvallah derken gıkı bile çıkmıyor isimlerini soran yok ama siz beyefendi uçaktan düşüp ölmek gibi egzantrik ve havalı bir ölüm şeklini beğenmiyorsunuz. götürün bu kendini beğenmişi morga da biraz burnu sürtülsün. burnun sürtülüyor, anlayışlı bir doktor seni bir odaya aldırıyor. acil servis küçük yer. uçaktan düşüp ölmeyen kendini beğenmişin hikayesini herkes duyuyor. odanın kapısından meraklı ve senden nefret eden gözler bakıyor. sonunda bir teyze öfkesine yenilip odana giriyor. bugün kocam maden ocağında öldü 3 çocuğumla bir başıma kaldım ölümüne üzülemiyorum bile oysa uçaktan düşüp ölmesi için neler vermezdim, bu fırsat sizin ayağınıza kadar geldi ama burnunuz yukarda olduğu için uçaktan düşünce sakat bile kalmadınız, ne olurdu siz maden ocağında ölseniz de kocam uçaktan düşüp ölen işadamı olsaydı diyerek bağırıp çağırdıktan sonra odadan çıkıyor.
morgda gördüklerinden sonra artık sen de onlara hak veriyorsun. daha fazla itilip kakılmaya dayanamıyor son gücünle serumu çıkartıp bu ukalanın yavaş yavaş ölmesini bekliyorsun. son kez kapanırken gözlerin keşke ölmek daha kolayken teslim olsaydım diye düşünüyorsun.
