güzel bir son bahar günüydü. Arkadaşlar, arkadaşların arkadaşları ve ben.
HÇ: hoşlanılan çocuk
Hça: hoşlanılan çocuğun arkadaşı
HÇA: bizim (hç) da türkiyede ezan okumada dereceye girdi.
Herkesin popisiyim: aa öyle mi?
HÇ: Evet ya olmuştu öyle bir şeyler
Herkesin popisiyim: Hadi bize de ezan okusana.
Ortamdaki herkes bana anlamsız bir ifadeyle bakar. Herkesin popisiyim susar.
ve hoşlanılan çocuk bir daha yüzüme bakmaz. bu da bir anımdı işte. Ama madem türkiyede bilmem kaçıncı olmuşsun, okuyabilirdi o kadar kötü bir şey dememiştim bende.
