mutluluk.
kendi başımdan geçeni özetlemek gerekirse* abimle birlikte aynı sene girdiğimiz üniversite sınavında benim sınavım berbat, abi kişisinin sınavı ise mükemmel geçmişti. böylece bende üzülmeyip sevinmek için bir neden bulmuş oldum. aslında üzülmememe rağmen sırf "hem kötü geçti sınavı hem üzülmüyor" demesinler diye mutsuz takliti yapmak zorunda hissediyordum. neyse ki abim yetişti imdada sagolsun.
(bkz: buda böyle bir anımdır)
