kemal bilbaşar'ın türk dil kurumu roman ödülüne layık görülmüş bir eseri.
kitaba ilk başta biraz ön yargıyla yaklaştım fakat daha sonra kitabı okudukca eserin dili beni esir aldı. açıkcası cemo'ya karşı içimde aşk oluşabilirdi, hatta hep onun hayalini kurmayı da kitaba ilk başladığımda düşündüm, fakat kitabın ilerleyen sayfalarında cemo'nun daha 13-14 yaşında olduğunu öğrenmem beni cemo'dan soğuttu. onu yerine bende senem'e aşık oldum. muhtemelen çancı memo'da senem'i daha çok sevmiş olabilir. cemo daha çocuk ama yiğitliğine söz söylenmeyecek bir çocuk.
kitaptan aklımda kalan tek söz:
korkaklar her gün ölür cesurlar bir kez ölür.
