kuzuların sessizliğini oynadığımız bir sınavın ortasında (hasta olarak)* osurmaktaydım. o saniyeler adeta geçmiyordu beynimde. o anı uzun uzun utanç içinde yaşadım. tam gerçekleştirdiğim eylem bitti ki, yanımda ki hanım evladına doğru dönüp ohaaaa çekip bir güzel gülmeye başladım. hala herkes onun osurduğunu söyler. çocuk benim olduğumu kanıtlayamamıştır.
