bugün* uzun süre sonra ilk kez public bir ortamda futbol maçı izleme deneyimi yaşamamla beraber dağarcığıma kazandırdığım yeni bir söz, belki bir temenni. efendim galatasaray takımı fenerbahçe kalesine dalga dalga geliyordu. her defasında da ya dışarı atıyorlardı topu ya da volkan denilen mağara adamı görünümlü arkadaş atlıyordu topun üstüne. tabi etraftaki galatasaray taraftarı istediği golü bulamayınca geçmişteki fenerbahçe maçlarını da hatırlayınca gerildikçe geriliyor "atın artık amk" nidaları yükseliyordu. her neyse işte maçın 30'lu dakikalarında galatasaray'ın siyahi oyuncusu eboue golü bulunca ortamdaki galatasaray taraftarının gerginliği sevinç patlamasına dönüştü. bildiğiniz kendinden geçti adamlar, zafer sarhoşu gibi bir şey oldular. gürültüler falan azaldı maça geri dönüyoruz derken eboue'nin tekrar topla buluşmasıyla arkadan bir yerden "daşşağını yiyim garaoğlan" şeklinde bir haykırış duyuldu. ortalık sessizleşti bir an. sadece maçı anlatan spikerin sesi duyuluyordu. çok gergin anlar yaşadık be sözlük.
