4.
-
sahrud gökyüzü geliniydi.
yüzüne bulut inse dolardi masal gözleri.
bir solukluk rüzgarda bile
usul usul kanardi gelincik bedeni.
seyduna yeryüzü cehennemi.
ölüm, çagrili uçurumlarda sinardi sevdasini
yalniz ufuk çizgisinde bulusurlardi,
onu da günes günde iki kez atese verirdi.
ıki iklim ayrildilar.
ya sahrud ; dedi seyduna
gözlerime mermi diye sevdani sürdüm.
ardina bakma, gözyasimla vurulursun.
su gibi git.
sahrudun yüzüne keder mayin gibi durdu.
ve zaman gözlerinin su yesilinde kuruldu.
hüzün bir buda heykeli gibi çirilçiplak,
yüzlerine oturdu.
rivayet odur ki,
sahrud vardigi denizlerde hala
seyduna türküleriyle uyanmakta,
seyduna, sahrudun gözlerinden kalan
masalla yaslanmakta.)
