Sabah fırının önünde size günaydın diyen insanlarını.Gazetenin gereksiz sayarak yere attığım migros kısmını görüp de 'oğlum burası çöp mü' diyen amcaları.Param bitmiş karşıyaka nasıl gideceğim derken cebimin içinden çıkan içinde bakiye unutulmuş kentkartını.Karşıyaka'ma vardığımda aldığım o garip izmir kokusunu.Bostanlıda gezinirken hep son durağımız olan Park Kafe'nin güzel çayını.Canınız sıkıldığında müzik çalarınız ile kafa dağıtmak için gidebileceğiniz o güzel sahilini,Gecenin bir saati korkarak geçtiğim ara sokaklardaki tanımadığım gençleri, bayraklı parası verip karşıyaka ya giden teyzeleri, kısacası izmir dendiğinde, özlediğim çocukluğum aklıma gelir.Bende onu anmak için 'Kalbim egede kaldı' açar, her izmirden dönüşümde lanet bir turizm şirketinin ücra arka koltuklarından birinde dinler ağlarım.
